Goedeavond!
Jawel, het is alweer avond. En wat weer een heerlijk zonnige dag! Vind jij ook niet, dat de wereld lijkt te veranderen? Dat je het gevoel weer terugkrijgt, van de jaren '70? Het is allemaal ook zo 'dubbel', want als je dan op tv de frontberichten van de mensen in de zorg ziet.....die hebben nu echt wel andere dingen aan hun hoofd, dan mijmeren over de jaren '70. Ik zag ook een interview met een vrouw, die met haar dementerende moeder in huis woont. De vrouw is in goede gezondheid, maar op de afdeling van het verpleeghuis was sprake van zoveel Corona, dat dit een betere optie was. Het verschil tussen leven en dood.....zo onwerkelijk allemaal.
Ik beluister Genesis: 'The lamb lies down on broadway'. Ik heb het album een beetje 'herontdekt', zeg maar. Genesis was wel zo'n beetje de band waar ik voor het eerst fan van werd. Als ik dan het verhaal achter dit album lees dan denk ik wow.....daar kan ik werkelijk geen touw aan vastknopen. Mijn Duitse vriend ziet parallellen met mijn verhalen over mijn psychose-ervaringen in mijn leven (ja, je moet alles meemaken, zeg ik dan gekscherend, maar ondertussen is het wel verschrikkelijk geweest, over leven en dood gesproken). Gelukkig is dit nu al bijna 20 jaar geleden. En het gaat mij zowaar lukken, om het boek over die periode nog uit te geven binnen die 20 jaar! Ik heb nog even, maar ik hoop toch echt dat het over een paar maandjes zover is. In ieder geval gaat het manuscript uiterlijk 's avonds 29/4 naar 5 pre-lezers/vriendinnen. Ja, ik zeg het bij deze maar hardop, dan kun je mij erop wijzen als het eenmaal die datum is (aangezien ik tevens elke dag trouw de kroontjespenbrief schrijf).
Ik ben trouwens heel goed in 'schrijven zonder antwooord te krijgen'. Eigenlijk werkt dat stimulerend in de creativiteit & flow. Anders ken ik mezelf: dan denk ik oh, wat zou die en die willen lezen maar oh, dat komt dan weer niet overeen wat die en die zou willen lezen.....enz. Hihi.....die Es!
En ook vind ik het wel 'grappig spannend' niet te weten wie er leest. En zijn het dan ook onbekenden? Dat thema op zichzelf....daar kun je dan ook weer een verhaal over schrijven!
Het brengt je ook wel in aparte situaties. Ik herinner mij vaag dat ik met Hessel een dagje naar Assen ging. Ik kwam daar iemand tegen, ik weet echt niet meer wie dat was. Maar die persoon was volledig op de hoogte van mijn wel en wee op dat moment. Later zei ik tegen Hessel: "Wel leuk, belangstellend, maar hoe kan het, dat hij dat allemaal weet!?" En toen dacht ik ja duh.....hij leest mijn blogs natuurlijk! Stiekem vind ik dat eigenlijk het leukste. Dat je het niet uitspreekt, maar dat je voelt dat mensen het wel waarderen.
Tenslotte nog even over de foto: mijn lieve vriendin uit Zwitserland zegt nou Ester, ik ga nog even wandelen met mijn zoon hoor. Het is zo'n mooie avond. Zij wandelen prachtig daar in de bergen. En dan branden ze bij het Maria-beeld een kaarsje voor mijn ouders. Vind je dat nou niet ontroerend mooi!? Maar enfin. Ze zegt nou, misschien ook voor jou een idee, om even met Hessel te gaan wandelen. Ja. Dat kwam goed uit. Want Hessel wou nog met de drone op pad. Nou ja. En toen kon ik lekker wandelen en foto's maken. Zoals van deze zonsondergang.
Vannacht droomde ik van deze foto. Ik droomde dat het een schilderij was, met mooie waterige oranje kleuren in waterverf. De bomen hadden de vorm van penselen. Zo mooi. Ik droom regelmatig over schilderijen. Daar word je toch blij van!? Weer een cadeautje!
Fijne avond!!
E*
Geen opmerkingen:
Een reactie posten