Volgen

Goedenavond!

Daar ben ik weer! De foto: ik zat mij te bedenken ja, soms is het gewoon een kwestie van 'het aanbevolen pad volgen'. Zo'n tak groeit ook niet voor niets zoals ie groeit, ook al zou dat voor jouw gevoel niet zo voor de hand liggen, maar dat is gewoon de natuur.
En het kan dan beter zijn om eenmaal niet tegen je natuur in te gaan. 

Ik vind het bijna onrealistisch, zo'n dag als vandaag. Ik ga ver terug in de tijd, jaren '70, dat we als kind nog braaf en volgzaam waren. De wereld om ons heen was in pijlsnel tempo aan het veranderen, maar 'wisten wij veel!?'
Voor ons was de wereld zo overzichtelijk als wat, en dat vonden we helemaal prima. Je deed wat je ouders zeiden, je deed wat de juf of meester zei, en dan kwam het goed. 

Ik weet nog dat ik als student in Leiden naar de Hoogvliet ging, om boodschappen te doen. Ik was toen dus een jaar of 21. Ik had best veel aan mijn hoofd, en wilde gewoon een paar boodschapjes doen, voor de avondmaaltijd. In een keer bleef ik staan bij een schap, met een te kust en te keur keuze aan tandpasta's. Het riep bij mij onrust op, en ik weet nog dat ik dacht: "Gaan we hier naartoe? Gaat de wereld hier naartoe? Alles in overbodige overvloed, zodat we met zijn allen overprikkeld raken in onze keuzevrijheid? De omgekeerde wereld, zogezegd?" Wel. Ik heb helaas gelijk gekregen. En ik kan je wel vertellen: het maakt mij moe, en het put mij uit. Doe mij maar gewoon, overzichtelijk, eenvoudig, recht toe, recht aan. 

Neem een dag als vandaag. Wat ik zei. Het leek wel onrealistisch. Het leek wel terug naar de jaren '70. Heerlijk, dus. Uitgebreid praten met de buurman en de buurvrouw, later weer met een andere buurvrouw, elkaar beloven er voor elkaar te zijn indien nodig. Je boodschapjes doen in een rustige, bijna lege winkel. Ik herinner mij de buurtsuper uit mijn geboortedorp....het lijkt alsof die stilte van destijds er gewoon weer helemaal is. 

De zon schijnt, de buurtkinderen spelen de hele middag buiten, ze hebben op straat een hinkbaan gekrijt, ze gaan hinken, ze maken lol, hebben pret, maken een praatje. Het is warm buiten, ik maak het buitenzitje weer gezellig, inclusief ja, het oranje jaren '70 tafelkleed. Ik maak soep, salade, broodjes, we eten lekker buiten. 

Natuurlijk, ik zit te romantiseren. Want normaal gesproken is het ook echt helemaal niet zo hectisch in ons rustieke dorp. En het is wel vaker lekker weer, dat we buiten eten. Weet ik weet ik. Maar toch is het anders. Het voelt anders. Ik weet niet wat het is. Ik kan het niet duiden. 

Dat was mijn brief weer voor vandaag. Nu moe & voldaan gaan slapen. Morgen weer een dag.

Groetjes!

E*