Reetjes

Goedemorgen!

Hoe heb je geslapen? Mooie 'Woningsdag' gehad? Ik hoorde van mijn vriend uit Delft dat daar werkelijk helemaal niets in de stad te doen is. Daar moet ie wel even aan wennen! Dat is werkelijk helemaal nieuw voor hem (maar voor wie niet)! Hij zegt: dan kun je beter in Drente zijn.....ik denk dat ie daar wel een punt heeft. Want wij hebben gewoonweg fysiek gezien al meer ruimte, en er zijn hier veel minder mensen getroffen door Corona.

Dus ja. Ik ben alweer op pad geweest. En heb alweer ontbeten op mijn bankje in de natuur. Onderweg kwam ik mijn 'bloed-eigen' dochter tegen. Ze zegt ja mam, ik zou eigenlijk gaan hardlopen, maar het is toch wandelen geworden, want mijn teennagel is te lang, en daar heb ik teveel last van. Aldus. Ik zit alweer op haar kamer te schrijven (fijn dat dit kan), en zij doet beneden in de huiskamer haar yoga-oefeningen. Poehee.....ze is daar in korte tijd al zo'n stuk leniger van geworden (naast dat het natuurlijk rust geeft)! 

Meestal kom ik onderweg reetjes tegen; minstens twee. Vanmorgen waren ze heel dichtbij. Het hert is een dier dat wel bij mij past, vind ik. Het liefst lekker verscholen op de achtergrond, maar als het moet, dan krachtig op de voorgrond treden, rank en sterk.

Wel. Ik ga gauw verder met mijn verhaal. Ik wil het vandaag namelijk af hebben. Nog even de andere fotootjes plaatsen, en dan gauw weer aan de slag. Klassiek muziekje erbij. Wie doe je wat, zou mijn moeder zeggen. En: laat de boeren maar dorsen. 

En oh ja. Deze foto gaat daarover: over mijn verhaal. Want ik schrijf over hele nare periodes in mijn leven. Maar eigenlijk heb ik gisterenavond pas echt heel duidelijk voor het eerst het inzicht gehad, welk een loutering en verlichting het doorstaan van deze periodes mij gegeven heeft. Zoiets ligt misschien wel heel erg voor de hand, maar het was zo erg, dat ik het heel netjes verborgen had in een van mijn schattige kastjes op zolder. Inmiddels is het dus uitgepakt en uitgestald. Dat is eerst niet leuk, maar als je er doorheen gaat dan denk je oh, maar wacht eens even, het heeft me wel echt heel ver gebracht. En dan hoef je niet langer meer in de oh-wat-erg-fase te blijven hangen. Snappie!? (Snappie is dan weer een uitspraak van mijn broertje, op zijn Westlands, hihi, kijkt ie je zo aan met gefronste wenkbrauwen, zoals onze Huug ook kan kijken). 

E*