Kattebelletje

Moi!

Een kattebelletje!
Wederom met een jeugdfoto!
Twee volle dagen geschreven!
Maar het is af!
Morgen dus weer meer tijd voor de kroontjespenbrief.
Welterusten!

E*

Kinderfoto

Hoi!

Jaja....hier ben ik dan, nog even op de valreep! Werkelijk de hele dag geschreven, van vanmorgen vroeg tot aan nu! Waar blijft de tijd!
Ik moet je eerlijk bekennen.....ik heb altijd schrijver willen worden, maar daar kom ik nu toch van terug. 

Ik vind het een prachtig project, waar ik mee bezig ben. Maar ik ben toch wel heel blij, als ik over een paar maandjes weer aan de slag mag in het onderwijs. En dan doe ik het schrijven er wel naast. 

Een combinatie is toch echt wel prettiger. Anders word je veel te egocentrisch. Ja. Dat vind ik dan. Ik heb de deadline op morgen 0:00 uur gezet. Dat ga ik wel halen. 

Meegestuurd fotootje heb ik van mijn telefoon. Het is een kinderfoto van mezelf, geknipt uit een grotere foto. 

Welterusten!

E*

Riant

Nou ja, en hier zit ik dus;
riant, niet!? 

Weg

Is jouw leven een rechte weg?
De mijne bepaald niet!
Ook al neem ik dan wel vaak deze weg
Dit is de weg uit het dorp
richting de Klencke

Boompje

Het gaat mij
om het eigenwijze boompje 
links op de hoek
van de voorste bomenrij: 
hij hoort er gewoon bij,
maar gaat ondertussen wel
lekker zijn eigen gang! 

Nostalgisch

Op de een of andere manier
vind ik dit wel
een nostalgisch fotootje

Reetjes

Goedemorgen!

Hoe heb je geslapen? Mooie 'Woningsdag' gehad? Ik hoorde van mijn vriend uit Delft dat daar werkelijk helemaal niets in de stad te doen is. Daar moet ie wel even aan wennen! Dat is werkelijk helemaal nieuw voor hem (maar voor wie niet)! Hij zegt: dan kun je beter in Drente zijn.....ik denk dat ie daar wel een punt heeft. Want wij hebben gewoonweg fysiek gezien al meer ruimte, en er zijn hier veel minder mensen getroffen door Corona.

Dus ja. Ik ben alweer op pad geweest. En heb alweer ontbeten op mijn bankje in de natuur. Onderweg kwam ik mijn 'bloed-eigen' dochter tegen. Ze zegt ja mam, ik zou eigenlijk gaan hardlopen, maar het is toch wandelen geworden, want mijn teennagel is te lang, en daar heb ik teveel last van. Aldus. Ik zit alweer op haar kamer te schrijven (fijn dat dit kan), en zij doet beneden in de huiskamer haar yoga-oefeningen. Poehee.....ze is daar in korte tijd al zo'n stuk leniger van geworden (naast dat het natuurlijk rust geeft)! 

Meestal kom ik onderweg reetjes tegen; minstens twee. Vanmorgen waren ze heel dichtbij. Het hert is een dier dat wel bij mij past, vind ik. Het liefst lekker verscholen op de achtergrond, maar als het moet, dan krachtig op de voorgrond treden, rank en sterk.

Wel. Ik ga gauw verder met mijn verhaal. Ik wil het vandaag namelijk af hebben. Nog even de andere fotootjes plaatsen, en dan gauw weer aan de slag. Klassiek muziekje erbij. Wie doe je wat, zou mijn moeder zeggen. En: laat de boeren maar dorsen. 

En oh ja. Deze foto gaat daarover: over mijn verhaal. Want ik schrijf over hele nare periodes in mijn leven. Maar eigenlijk heb ik gisterenavond pas echt heel duidelijk voor het eerst het inzicht gehad, welk een loutering en verlichting het doorstaan van deze periodes mij gegeven heeft. Zoiets ligt misschien wel heel erg voor de hand, maar het was zo erg, dat ik het heel netjes verborgen had in een van mijn schattige kastjes op zolder. Inmiddels is het dus uitgepakt en uitgestald. Dat is eerst niet leuk, maar als je er doorheen gaat dan denk je oh, maar wacht eens even, het heeft me wel echt heel ver gebracht. En dan hoef je niet langer meer in de oh-wat-erg-fase te blijven hangen. Snappie!? (Snappie is dan weer een uitspraak van mijn broertje, op zijn Westlands, hihi, kijkt ie je zo aan met gefronste wenkbrauwen, zoals onze Huug ook kan kijken). 

E* 

Woningsdag

Goedemorgen!

Koningsdag! Of oh nee....Woningsdag! Tsjonge zeg. Wat is er veel veranderd in de wereld! Alles eigenlijk, zo lijkt het. Geen grote feesten met Koningsdag. En kleine feesten ook al niet. 
Hoe zal het verder gaan!?

Vanmorgen vroeg naar Sleen gereden, voor nog wat boodschapjes. Sowieso natuurlijk vanwege de oranje-tompoucen, bij de bakker. 
In Oosterhesselen hebben wij geen bakker; dat is wel jammer. 
Daarom gaan we dus wel vaak naar de bakker in Sleen. 

Pakket tomatensoep bij de Albert Heijn gehaald. Zodoende eten we vanmiddag lekker verse tomatensoep, met stokbrood en kruidenkaas. 
In de bloemenwinkel twee bossen bloemen gekocht: een bos rozen en een bos oranje chrysanten. Dat zijn mooie stevige! Mijn vader teelde vroeger chrysanten. Ik kan het mij niet herinneren, dat hij oranje chrysanten teelde. Het lijkt me niet, dat deze geverfd zijn. 

Toen ik met mijn boodschappen naar de auto liep, viel mijn oog toevallig op een ienie mini bloemetje, dat groeide aan de rand van de stoep. Zo. Dat is een mooie voor de Koningsdag-foto. Ook weer erledigd (dat woord heb ik overgenomen van de periode dat ik in een ziekenhuis in Oostenrijk werkte). 

Fijne Woningsdag! 

E*

Edel

Het is zaterdagavond 25 april 2020
Ik zie voor het eerst van mijn leven een drone
Hessel is erg blij met zijn nieuwe aanwinst
Ik vind het wederom niet te geloven, hoe zoiets kan
Maar dat heb ik bijvoorbeeld ook met internet
Dat zoiets kan: daar snap ik ook nog steeds niks van

Ik wandel een stuk het pad af in ons mooie Drente
Het lijkt net weer op de Den Haag - tijd
dat we net bij elkaar waren
en op vakantie gingen naar het noorden
Ons woongebied is zo mooi & gevarieerd
dat we ons nog steeds op vakantie wanen
Je kunt er gewoon geen genoeg van krijgen

Dus ik dat pad af lopen
naast die bijna ondergaande zon
Zo stil zo mooi zo sereen dit landschap
En ja hoor
kom ik weer onze edele vrienden tegen

Ik ga een tijdje op een hooibaal zitten
Alleen maar zitten kijken
hoe ze rustig eten van het hooi
Niet op of om kijken

Hoe ze bijna synchroon reageren
op geluiden in de verte
Hun oren spitsen

Intelligente diereen
die gezag  afdwingen
Paarden

Rust
Gezag
Statig
Eenvoud
Paarden

Pad

Hier een zonnig pad voor jou;
dat belooft veel goeds!

Zonsondergang

Goedeavond!

Jawel, het is alweer avond. En wat weer een heerlijk zonnige dag! Vind jij ook niet, dat de wereld lijkt te veranderen? Dat je het gevoel weer terugkrijgt, van de jaren '70? Het is allemaal ook zo 'dubbel', want als je dan op tv de frontberichten van de mensen in de zorg ziet.....die hebben nu echt wel andere dingen aan hun hoofd, dan mijmeren over de jaren '70. Ik zag ook een interview met een vrouw, die met haar dementerende moeder in huis woont. De vrouw is in goede gezondheid, maar op de afdeling van het verpleeghuis was sprake van zoveel Corona, dat dit een betere optie was. Het verschil tussen leven en dood.....zo onwerkelijk allemaal.

Ik beluister Genesis: 'The lamb lies down on broadway'. Ik heb het album een beetje 'herontdekt', zeg maar. Genesis was wel zo'n beetje de band waar ik voor het eerst fan van werd. Als ik dan het verhaal achter dit album lees dan denk ik wow.....daar kan ik werkelijk geen touw aan vastknopen. Mijn Duitse vriend ziet parallellen met mijn verhalen over mijn psychose-ervaringen in mijn leven (ja, je moet alles meemaken, zeg ik dan gekscherend, maar ondertussen is het wel verschrikkelijk geweest, over leven en dood gesproken). Gelukkig is dit nu al bijna 20 jaar geleden. En het gaat mij zowaar lukken, om het boek over die periode nog uit te geven binnen die 20 jaar! Ik heb nog even, maar ik hoop toch echt dat het over een paar maandjes zover is. In ieder geval gaat het manuscript uiterlijk 's avonds 29/4 naar 5 pre-lezers/vriendinnen. Ja, ik zeg het bij deze maar hardop, dan kun je mij erop wijzen als het eenmaal die datum is (aangezien ik tevens elke dag trouw de kroontjespenbrief schrijf). 

Ik ben trouwens heel goed in 'schrijven zonder antwooord te krijgen'. Eigenlijk werkt dat stimulerend in de creativiteit & flow. Anders ken ik mezelf: dan denk ik oh, wat zou die en die willen lezen maar oh, dat komt dan weer niet overeen wat die en die zou willen lezen.....enz. Hihi.....die Es! 

En ook vind ik het wel 'grappig spannend' niet te weten wie er leest. En zijn het dan ook onbekenden? Dat thema op zichzelf....daar kun je dan ook weer een verhaal over schrijven! 

Het brengt je ook wel in aparte situaties. Ik herinner mij vaag dat ik met Hessel een dagje naar Assen ging. Ik kwam daar iemand tegen, ik weet echt niet meer wie dat was. Maar die persoon was volledig op de hoogte van mijn wel en wee op dat moment. Later zei ik tegen Hessel: "Wel leuk, belangstellend, maar hoe kan het, dat hij dat allemaal weet!?" En toen dacht ik ja duh.....hij leest mijn blogs natuurlijk! Stiekem vind ik dat eigenlijk het leukste. Dat je het niet uitspreekt, maar dat je voelt dat mensen het wel waarderen. 

Tenslotte nog even over de foto: mijn lieve vriendin uit Zwitserland zegt nou Ester, ik ga nog even wandelen met mijn zoon hoor. Het is zo'n mooie avond. Zij wandelen prachtig daar in de bergen. En dan branden ze bij het Maria-beeld een kaarsje voor mijn ouders. Vind je dat nou niet ontroerend mooi!? Maar enfin. Ze zegt nou, misschien ook voor jou een idee, om even met Hessel te gaan wandelen. Ja. Dat kwam goed uit. Want Hessel wou nog met de drone op pad. Nou ja. En toen kon ik lekker wandelen en foto's maken. Zoals van deze zonsondergang.

Vannacht droomde ik van deze foto. Ik droomde dat het een schilderij was, met mooie waterige oranje kleuren in waterverf. De bomen hadden de vorm van penselen. Zo mooi. Ik droom regelmatig over schilderijen. Daar word je toch blij van!? Weer een cadeautje! 

Fijne avond!!

E*

Onderweg

Onderweg kwam ik ook weer
deze kameraden tegen! 

Paardenbloemenveld

Dit paardenbloemenveld
kreeg ik onderweg
gewoon cadeau!

Bloem

Goedemiddag!

Ja, het is nog net middag, en het wordt alweer bijna avond. Vandaag wat kouder dan wij gewend zijn. Dat vraagt wel weer even om een aanpassing! Aanvankelijk droeg ik een zomerjas op mijn fietstocht, maar deze kon toch ook wel weer uit, toen ik eenmaal op het bankje in het zonnetje zat. 

Jawel, ze is dus weer terug, van off-line zijn. Dat is mij overigens heel goed bevallen! Lekkere rustige dagen gehad! Het nieuwe modem werkt goed. 

Je kunt al blij worden van het fotograferen van een klein bloemetje in de achtertuin. Moet je toch eens kijken, hoe mooi! Gisteren werd ik zo blij van een appje, van zo'n lieve vriendin uit Den Haag. Ze had fresia's gekocht, en daarom moest ze aan mij denken. Zo lief! 

Dat bracht mij meteen weer terug bij de 'fresia's in de schuur van de overburen', van heel vroeger. Het is toch apart, dat je als kind zo in je eigen wereldje speelt, in je eigen kleine gebiedje, en dat je dat helemaal niet in de gaten hebt. Zo kwamen we gewoon nooit bij de buren aan de overkant. Ik wist niet eens wie daar precies woonden. Maar op een keer gingen we dan toch naar de buren aan de overkant. Mijn moeder ging daar een bosje fresia's halen. 

Het was een beetje magisch, om naar die buren te gaan: alsof je in een nieuwe wereld stapte, die je nog niet kende. Ze hadden zo'n mooi groot huis, met een prachtige tuin. Dus wij naar de schuur, want daar waren ze bezig met het bossen van de fresia's. Ik kom die schuur binnen, en word overmand door zo'n heerlijke frisse bloemengeur! Van alle 'eerste keren' was dit wel een van de meest geslaagde 'eerste keren' (lees: de eerste keer dat ik de geur van fresia's rook). 

Dus ik krijg dat appje van mijn lieve vriendin, en ik ruik dus meteen weer die fresia's in die grote schuur. Het was de zoete bloemengeur, vermengd met een heerlijk zacht zomerbriesje, dat van buiten naar binnen kwam waaien, en dat weer gecombineerd met de aanblik van die fresia's in prachtig wit en geel, koninklijk liggend op het oud-houten werkvlak, met hun ranke stelen, in afwachting op het deelgenoot worden van een werkelijk koninklijke bos bloemen. Je zou ze bijna niet durven op te pakken, zo mooi. Adembenemend gewoon. Ja echt. Ik overdrijf niet. 

Ik heb het even opgezocht. Weet je wat de symboliek is van de fresia? Onvoorwaardelijke liefde.
Aldus!!

Geniet je dag nog e'm! 

(hopelijk wil er hier iemand koken, want ik zat zo goed in de schrijfflow van mijn boek.....) 

Doeg hoor!! 

Plant

Goedemorgen!

Ook vandaag een kort berichtje, voordat het internet straks weer uitvalt.
Wel traditie-getrouw een fotootje, deze keer van een kamerplant in de ochtendzon. 
Fijne dag! 

E*

Internet

Moi!

Vandaag en morgen verloopt internet problematisch. Morgen halen we een nieuw modem op. Daarom heerlijk rustig hier (lekker buiten knippen en plakken) zonder net. 

Ik ga proberen dit berichtje te plaatsen. Weet niet zeker of het morgen ook lukt. Zo niet, dan weet je waar het door komt. Deze plaats ik via mijn telefoon. Fijne dag!!

E*

Paarden

De paarden zijn weer in de wei!
Ze staan wel een beetje symbool
voor alle gezinnen
die bij elkaar
op een kluitje zitten
Ieder gaat toch zijn/haar eigen gang
en zo hoort het ook! 

Takje

Een vriendelijk takje
in de zon

Hartje

Eerder had ik het over het bergkristal
Voor mijn vader kocht ik een stukje bergkristal, en voor mezelf dit hartje
Dat ligt naast ons bed
Voor helderheid

Middag

Goedemiddag!

Ja, deze keer een middag. Het is wederom prachtig weer vandaag! Nu en dan een flink harde wind, maar ook momenten dat het echt helemaal windstil is. Of een zacht zomers briesje. 

Zojuist terug van een fijne wandeling over de heide. Als ik van huis gewoon rustig doorloop (ik bedoel: zonder onderweg foto's te maken), dan ben ik na een kwartier bij het hekje, waar je de heide op loopt. Nou zeg ik je; riant, niet!? 

Vanmiddag had ik herinneringen aan mijn werk in de thuiszorg, hier in Oosterhesselen. Als ik niet de disa (bereikbaarheid) had, dan kon ik lekker op de fiets het dorp rond. Mooie herinneringen! Eén van de cliënten keek uit op dit land. Ik had een hele bijzondere band met haar. Zij is in 2014 overleden; twee dagen voor mijn verjaardag. 

Ik denk dat ik nu alweer een paar stappen verder ben, in het definitief achter mij laten van mijn werk als verpleegkundige. Eigenlijk is er nu nog veel meer ruimte gekomen, om mij te richten op het werk in het onderwijs. 

Wel. Ik heb eigenlijk zomaar verder niet zo heel veel te melden. Er valt natuurlijk genoeg te vertellen. Maar ik denk dat ik nog een beetje loom ben, van wandelen en met mijn gezicht in de zon (op een bankje, met een appel en een glas water). Nou ja, mooi, toch!? De dag is nog lang!

Radio: wederom klassiek, weemoedig, langzaam, zwaar aangezet.....ik vind dat mooi! 

E*

Koffie

Goedemorgen!

Foto: avondlicht (gisterenavond)

Alle dagen zon! Wat is dat toch uniek. Dan moet je gewoon naar buiten! Genieten van het moment, en dit koesteren. Dat kan weleens wat dwangmatig overkomen. Maar uiteindelijk is het toch goed, om het in je achterhoofd te houden. Zon! Lekker naar buiten! Morgen kan het wel weer slechter weer zijn!

Sinds 2006 ga ik jaarlijks naar Buitenkunst Elp en/of Randmeer. 
Vaak met Amber, soms met het hele gezin, of met beide kinderen. 
Kort samengevat: kunstworkshops, exposities, voorstellingen, in combinatie met kamperen. Iemand vertelde mij eens, dat Buitenkunst veel subsidie ontvangt. Hiermee kunnen ze de prijzen laag houden, en dus de toegankelijkheid groot. Ik dacht nou, dat moet ik mij dat maar even goed bewust zijn. Stel je voor, dat die subsidies ooit ingetrokken worden....zolang de subsidies er zijn, moeten we er maar even flink van genieten!

Nou ja, je ziet het. Corona zet alles op zijn kop. Dus hoe zal dat straks gaan, met Buitenkunst? Met zijn allen gezellig op de tribune, naar de voorstellingen kijken, achter brandende fakkels, zo knus, zo gezellig? 

Genieten, zolang het er is, zolang het dus kan. Vanmorgen letterlijk, haha. Mijn trein-koffie-beker gaat nu voorlopig niet meer mee met de trein, maar des te meer naar het picknickbankje bij Het Zicht. Ik moest vanmorgen nog wel mijn winterjas en vingerloze handschoentjes aantrekken, want er stond een straffe wind. Maar toch heerlijk, zo in het zonnetje. Dus ik neem een slokje van mijn koffie, en geniet van de zonnestralen van de ochtendzon. En ja hoor. Plop. Beker omgevallen. Koffie verdwijnt in de grond. 

Dus ja.
Wake up & smell the coffee!

E* 

Atelier

Hoe gaat het eigenlijk met Hessel, Amber, Hugo?
Jaja, goed, heel goed! Ik schrijf niet zoveel over hun, want we hebben ieder zo onze eigen wereld & bezigheden. Wel zo gezond lijkt me, met twee volwassen kinderen 'aan boord'. Maar ik geniet er enorm van - zo stiekem achter de schermen - dat we gedurende langere tijd weer helemaal met zijn viertjes zijn. De mannen versus de vrouwen, haha! 

Wij wonen in een 'heel normaal rijtjes-huur-huis', en in vergelijking met de Randstad betalen we best een lage huur, voor zo'n ruim huis. Doorsnee-formaat woonkamer, keuken, voortuin, achtertuin. Boven een badkamer en drie slaapkamers. Tevens een ruime zolder, die ik ervaar als een 'woonzolder'. Verder dus een prachtig natuurgebied (Klencke) op vijf minuten loop-afstand. Ik heb in al die bijna 25 jaar nog nooit meegemaakt dat het 'te druk' op de Klencke was (ook nu niet); hoe riant is dat! Rust, rust, rust! Ik wilde het ruim 25 jaar geleden al: rust naast het toch al zo hectieke en bruisende leven. En we kregen het, in deze omgeving! 

Dus daar kwam Amber vorige maand met haar hele hebben en houen uit Maastricht, om voorlopig in Drente te blijven, ivm de Corona-crisis! Dus ik denk: dat wordt 'afstaan schrijfkamer'. Want het is erg belangrijk dat zij zich op haar eigen kamertje van vroeger terug kan trekken. Maar nee hoor. Zij dacht er anders over. Ze vindt het juist gezellig om lekker beneden te zijn. Lekker onder de mensen (op haar mooie torenkamertje in Maastricht woont ze heerlijk rustig, maar dus ook best afgezonderd, ze vindt het prima, maar even onder mensen is dan als afwisseling ook wel leuk). 

Ik kan dus overdag lekker mijn schrijfkamer aanhouden, terwijl Amber beneden in de huiskamer 'atelier houdt'. Want haar kamer - en eigenlijk haar hele leven - is eigenlijk een soort atelier-aan-de-lopende-band. We vinden het allemaal heel gewoon, dat dat zich allemaal in de huiskamer afspeelt. Scheelt natuurlijk ook, dat het buiten mooi weer is, zodat we ook buiten kunnen zitten. 

Naast atelier wordt de tafel in de huiskamer ook steeds meer een 'verzamelplaats van gevonden schatten' (van wie zou ze dát nou hebben!?). In feite maakt Amber overal een beetje een kunstwerkje van.....ook als ze de maaltijd genuttigd heeft (zie foto, naast haar eindexamen-kunstwerk van het Esdal-college). 

Fijne dag!

E*

Ganzen

Dankzij het fotoprogramma op je telefoon kun je je foto's aanpassen naar jouw eigen wensen. We vinden dat allemaal heel gewoon, maar vroeger kon je hier alleen maar van dromen. Dan was je zuinig bij iedere foto die je maakte. Want na elke gemaakte foto was er weer minder ruimte op je foto-rolletje. En dus haalde het je niet in je hoofd om een foto te maken van 'ganzen in de verte'. Want dat was toch veel te ver weg. Tegenwoordig dus niet meer! Want tegenwoordig kun je ze dus gewoon dichterbij je halen. Ook al zijn ze dan ietsje vager dan je zou willen. Maar.....ze zijn er!!

Tsja, en wat is er de afgelopen week nog meer gebeurd? Hessel heeft van de week op zolder online een crematie bijgewoond van een oud-klasgenoot. Ik zat er afgelopen zaterdag, bij een online rouwdienst van een familie-lid. Ons zoldertje was al een beetje een 'heilige kamer' voor mij, en nu dus helemaal! Ik vind het wel heel fijn, dat het op deze manier kan. Ik ben iemand die onmiddellijk energieën van anderen aanvoelt en oppikt. Dit maakt mij moe, en dan moet ik extra hard werken om bij mezelf te blijven, zeker bij zo'n bijeenkomst als een rouwdienst of crematie. Voor zo iemand als ik (en ik denk vele anderen) is het heel fijn & rustig, om het in afzondering te mogen bijwonen. En serieus: de betrokkenheid is voor mijn gevoel even groot, echt! 

Een nieuwe ontdekking, en niks mis mee, vind ik zelf. Ik heb hetzelfde met het online volgen van de cursus-avond van de pabo. Alleen al niet door dat drukke Utrecht moeten, dat vind ik dan echt al een zegen. Ik heb er gewoon teveel last van, al die mensen, al die energieën die door elkaar lopen, en die ik continu maar voel, waar ik niks mee hoef, terwijl mijn brein denkt of vindt dat ik er wel wat mee moet, en zoiets is gewoon moeilijk te organiseren, dat blijft ook, alle mindfullness-cursusjes ten spijt. 

Geeft niet; het heeft ook zijn charme........het leven zo intens beleven....uiteindelijk zou ik toch echt ook niet anders willen.....ik deal d'r mee....100%!!

E*

Pareltje

Dit pareltje
is speciaal voor mijn vader
als licht in deze zware periode
van ziekte

Het doet mij ook denken
aan het bergkristal
dat ik ooit voor hem kocht

In het ouderlijk huis
was de grote gangspiegel
- een erfstuk -
zomaar in duizend stukjes gevallen
terwijl papa in de serre zat

Ik gaf hem toen - als symbool -
bergkristal cadeau
Dat kocht ik
in het stenenwinkeltje in Orvelte
Wij noemen dat 'het stenenwinkeltje'

Deze krachtige stralen ochtendzon
doen mij denken
aan dat bergkristal

Voor jou, pap!
xxx

Vertrouwen

Herinnering op Facebook, van een jaar geleden!
Ik zat toen op een zonnig terras in Coevorden.
Naast mij een groepje vaders met hun jonge kinderen.
Ik zat vooral heel erg te genieten.
Van de zon, van de vaders met de kinderen.
Van het feit, dat de moeders even tijd voor zichzelf hadden.
Ik vond dit een mooie toepasselijke foto,
als vervolg op de schijnwerper-foto! 

Schijnwerpers

De tijd is aangebroken
om vol in de schijnwerpers te staan
en daar te blijven staan;
aan jou de keuze!

Mindfullness

Goedemorgen!

Meegestuurd een foto van gisterenochtend. Ik word elke ochtend tegen half 6 wakker. Dat is gewoon mijn ritme. Ik ga ook meestal redelijk op tijd naar bed, en ik slaap ontzettend goed. Dus zo rond half 6, 6 uur sta ik ook op. Meteen in huis de boel een beetje netjes maken, vaak een wasje draaien of ophangen, en dan kan de dag beginnen. 

Deze foto is dus wederom van het ochtendlicht gemaakt, en kijk eens hoe mooi! De kleurenfoto mooi omgezet in de keuze 'klassiek'. Dat doe ik gewoon op mijn telefoon. Er volgen straks nog meer foto's van gisteren! 

Nou nou! Het kan niet op met dat mooie weer! Gisteren ook weer lekker buiten gezeten. Ik ben druk bezig met het bekijken van filmpjes, op de ACT-app van psycholoog Gijs Jansen & collega's. 
Ivm de Corona-crisis bood hij deze app een maand gratis aan. De app is eigenlijk bedoeld voor psychologen. Maar je kunt natuurlijk de online-cursus ACT/Mindfullness ook gewoon voor jezelf volgen, via de app (psychologen kunnen via deze app cursus-materiaal naar hun cliënten sturen). Gijs stuurde mij zijn nieuwste boek toe, gewoon, als cadeautje! Daar word je toch blij van!? Ik vroeg of hij nog iets wilde schrijven op de eerste bladzijde. Ja hoor. Dat was hij al van plan te doen. Kijk, dat zijn toch prachtig mooie warme gebaren in deze Corona-tijd!? Dank je, Gijs! 

Ik heb mij gedurende mijn leven al aardig wat verdiept in de mindfullness. Voor mij is de cursus vooral ook een soort 'afvinklijstje', van hé E*, waar sta je nu!? Hoe zit het met je zelfcompassie? Het is verheugend te ontdekken, dat ik in grote lijnen de principes eigenlijk al toepas in mijn leven. Dat komt natuurlijk ook, omdat ik al ruim een jaar de gelegenheid heb om met dit soort dingen bezig te zijn. Je wilt er niet aan, maar het is écht zo dat je als vrouw in de overgang 180 graden om gaat, en dat dat heel veel tijd & energie kost. 

Maar als je dan uiteindelijk zo'n mooie nieuwe twee punt nul van jezelf ervoor retour krijgt, na heel veel energie en heel veel geduld, dan zeg je echt wel van wow, yes, dat was het mij écht waard! Ik ben er nog niet, maar als je het uitschrijft op een tijdlijn, dan zal het ongetwijfeld zo zijn, dat ik aan het laatste gedeelte bezig ben, voordat de Menopauze zijn (haar?) intrede doet. 

Er zijn helaas zoveel mensen die afgetobt raken, als ze ouder worden, omdat ze niet goed voor zichzelf zorgen. Ik heb dit gelukkig op tijd weten te stoppen, en het tij weten te keren. Wat dat betreft heb ik helaas ook teveel gezien, bij de mensen die ik in de loop van mijn leven verzorgd/verpleegd/begeleid heb. Zelf wilde ik heel graag een nieuwe versie van mezelf, om hier dan uiteindelijk weer fris & fruitig mee naar buiten te treden, zodat ik ook op deze leeftijd nog aan een carrière-switch kan beginnen, en hierin maatschappelijk gezien wederom iets kan opbouwen, met alle reeds opgedane kennis & ervaring. 

Zo. Ik heb gezegd. We dwalen weer heerlijk af. Ik praat je in een volgend bericht verder bij. 

E* 

Brief

Moi!

He hoi, hoe gaat het ermee? Ik heb het gevoel dat ik gisteren 'een beetje gesmokkeld' heb, omdat ik gisteren maar weinig geplaatst heb. Onzin natuurlijk, want er was wel in ieder geval IETS. 

Het heeft een beetje twee kanten. Een brief schrijven: dat moet je eigenlijk alleen doen, als het spontaan is. Vaak gaat dat natuurlijk niet op die manier, maar het zou wel mooi zijn, om hiernaar te streven. Aan de andere kant is het ook fijn, als je gewoon doet wat je je voorneemt, want alleen dan komt er ook daadwerkelijk iets tot stand. Dat je je er soms gewoon even overheen moet zetten, zeg maar. 

Maar goed, niet getreurd; in principe zijn er bij mij nooit struikelblokken om te gaan schrijven. Want het is gewoon een fijne bezigheid. Dus ja. Deze brief is gewoon spontaan!

Ik zit hier lekker in het zonnetje aan de schrijftafel, wegdromend bij klassieke radio, voor mijn gevoel praten ze er bijna niet doorheen, heerlijk. Eerst koffie gehad, toen fruit: een appel en een banaan, ik weet niet eens dat ik dat opgegeten had, zo zit ik weer eens in de schrijfflow. Bezig met het leegmaken van de weblog 'archief'. Het vlot prima! 

Zoals je ziet aan de foto, was ik wederom ook vanmorgen weer vroeg op pad. Wederom at ik mijn ontbijt bij Het Zicht. Ik moest denken aan mensen in - ik noem maar wat - Zoetermeer. Daar heb je uiteraard ook natuur, en parkjes, en weiland.....maar ook zo riant als hier!?  Ondertussen ging Hugo op datzelfde tijdstip hardlopen; goed bezig, gast! Ben hem overigens niet tegengekomen......

E*

Mist

"Op weg
door de mist"

(dit is een oud blogje.....
vandaag ben ik lekker een keertje
te lui voor een brief!
Als er maar elke dag een 'post' komt
bij deze!!) 

Dieren

Fietsen naar de heide
Er schiet een haas uit zijn holletje
Bij het bruggetje de ganzenrustplaats
Waar de ganzen 's morgens vroeg de baas zijn
Eenden schieten weg uit hun schuilplaats
Op het bankje bij Het Zicht zie ik in de verte de schapen
Een groepje herten graast in alle rust

Het is de wereld van de dieren
Het is de wereld waar ik wil zijn
Ik ben geen persoon van 'dieren dichtbij'
Dieren knuffelen, dat past niet bij mij
Ik heb geen idee waarom
Daarom dacht ik weleens
dat ik 'geen dierenvriend' zou zijn

Maar ik ben ontzettend blij met dieren om mij heen
Dieren op afstand
Zij zijn er
Ik ben er
Van elkaar weten dat je er bent
en verder elkaar met rust laten

Dat is het
hoe ik mij verhoud
tot dieren
tot natuur

Zwembad

Goedemorgen!

Jawel! De fietstocht zit er alweer op! Om 7 uur vanmorgen maakte ik dit plaatje, van het wederom mooie ochtendlicht. Zo mooi, dat er dan jeugdherinneringen naar boven komen, van mooie zomerdagen, en dat we met zijn allen naar het zwembad in Leidschendam (de Fluit) gingen. Dat je als kind om je heen keek in die zilverwitte wereld, en dat je het gevoel had dat de wereld aan je voeten lag. Boterhammen met speculaas gingen mee naar Leidschendam, en je had nog een hele lange lome zomerdag voor de boeg, in Zwembad de Fluit in Leidschendam. 

Vroeg

Goedemiddag!

Vanmorgen alweer in alle vroegte opgestaan, en dat levert weer mooie plaatjes op, zoals je ziet. Vandaag heb ik redelijk veel nieuws gevolgd. Dat is voor mezelf op zich een goed teken, want dat zegt dat ik dus ook meer kan 'hebben'. 

De verhalen over de personeel en hun cliënten komen voor mij natuurlijk heel dichtbij. Ik merk dat ik een flinke slag verder ben in het proces: het beroep ligt nu echt achter mij, het is prima zo, ik maak een mooie doorstart naar carrière-switch. Je kunt nu eenmaal geen mensen inzetten die het eigenlijk niet (meer) aankunnen. Want dan ben je verder van huis. Dat is nu eenmaal de realiteit. 

Ik heb een prima productief dagje gehad, ook al oogt het dan ook wel wat 'saai'. Ik houd behoorlijk wat weblogs bij, maar vele weblogs waren al veel te lang 'slapend'. Wat wil je met de teksten? Bewaren? Wissen? Want het is nu eenmaal echt een feit, dat je teksten 'verjaren', en dat je na een tijdje denkt nee, toch maar niet. En dat is dan ook prima. 

Dus nu zit ik eigenlijk met een 'luxe'-probleem. Want ik heb eigenlijk veel teveel archiefmateriaal voor mijn eerste boek! En ik wilde het boek nu juist in een bescheiden formaat houden! Dat betekent: archiefmateriaal ook 'verhuizen' naar andere weblogs, die dan in een later stadium een publicatie kunnen verdienen (let wel: een publicatie moet je bij mij echt verdienen, haha!).

Welnu. Eerst maar eens naar beneden, voor een kop koffie in het zonnetje. Zodat de kinderen weten dat ik ook nog besta, haha! 
Hessel komt bijna terug van zijn werk. Jawel: hij heeft vandaag gewerkt (magazijn opruimen....want je kunt op dit moment niet optreden voor publiek)!!

E*

Weerkaart

Het lijkt wel een weerkaart!

Lichtstreep

Lichtstreep

Opkomende zon

Schapen

Rechts zie ik schapen
Links zie ik schapenwolken

Fietstocht

Vroege fietstocht Klencke

Schrijven

Goedemorgen!

Jawel! Deze keer ben ik er vroeg bij! Anders ook hoor, want gisteren was ik ook al om half 6 op. Maar ik bedoel dus: dat ik meteen alweer een Kroontjespenbrief schrijf!

Ik heb inmiddels alweer een paar 'echte' kroontjespenbrieven geschreven. Het is fijn om af en toe gewoon eens iets voor iemand op de post te doen. Dan kijk ik in mijn adresboekje en dan zeg ik ja, naar die persoon ga ik nu eens een kaart of brief schrijven!

Kijk (zie foto)! Dat is het hoekje van mijn schrijftafel! De Pink Floyd teksten worden geciteerd in de verschillende hoofdstukken van mijn boek. Ik hoop vandaag een flinke slag te slaan. Heb nog wat materiaal in andere weblogs. Hopelijk is dat goed bruikbaar. In dat geval kan ik echt naar het einde van deze versie toe werken. 

Eerlijk = eerlijk.....de klad begint er een klein beetje in te komen. Dat ik denk oh ja, de dag is alweer bijna voorbij, en er moet nog een Kroontjespenbrief komen. Dat is ook DE reden waarom ik geen schrijver/columnist voor een blad of krant wil zijn. Hessel zegt ja, dan moet je de nieuwsgierigheid van een journalist hebben. 

Misschien zit hem daar inderdaad net het verschil. Ik zou een goede journalist zijn ja, dat weet ik gewoon, gezien mijn grondigheid en empathie en doordachte vragen. Maar daar ligt mijn ambitie niet. Ik denk dat mijn ambitie dan toch echt meer bij het kunstzinnige ligt, zonder dat nu aan de grote klok te willen hangen. 

Gewoon lekker blijven schrijven wat ik zelf wil, en mij niet willen meten aan anderen. Laat mij maar lekker in mijn cocon, en als daar dan toevallig iets moois uit voorkomt nou, dan is het misschien best leuk om dat te publiceren. Maar wel a.u.b. DIE volgorde. Dus gewoon lekker woorden spuwen, 'produceren' zogezegd, later nog eens doorlezen en zeggen hé joh, die is leuk, ja, vind ik ook wel, nou, mag ie gepubliceerd, ja, doe maar, vind ik helemaal goed. 

Precies datzelfde geldt voor foto's. Ik raak acuut geirriteerd als ik foto's MOET maken. Zoiets ontstaat, of het ontstaat niet. En datzelfde geldt voor het schrijven. Goed. Laat dat duidelijk zijn. Ik heb er eigenlijk alleen plezier in, als het spontaan gebeurt. Nou ja, wat let je, zou mijn moeder zeggen. Lekker blijven schrijven!

Goed. De situatie. Er is een familielid aan Corona overleden: een neef van mijn vader. Gelukkig is het op een rustige manier verlopen. Ik denk de hele dag door aan mijn ouders. "Maar wie niet!?" hoor ik mezelf alweer zeggen. En daarmee relativeer je het meteen alweer. Dat wil je ook, natuurlijk. Maar misschien kun je ook gewoon eens zeggen van ja, het raakt me. En ja. Ik maak me zorgen. En ja. Ik had het never nooit aangekund, nu in de zorg werken. En ja. Ik ben gewoon kwetsbaar, fysiek en mentaal, ook al ben ik daarnaast erg sterk (in het ermee omgaan), maar wat is er mis mee, om te zeggen ja, veel dingen zijn teveel voor mij, het raakt teveel, het komt teveel binnen, ik heb erg veel behoefte en veel tijd nodig om mij af te zonderen en terug te trekken, en dan voel ik mij beter. Dat mag ook, en dat moet zelfs! 

Wat dat betreft ben ik eigenlijk gewoon goed bezig. Ik kom eindelijk echt tot rust. En dat willen we. Want hoe mooi zou het zijn, als ik volgend schooljaar weer fris & fruitig aan het werk zou kunnen, vol enthousiasme het onderwijs in!? Het mooie is, dat ik daar gewoon ook echt veel zin in heb. Nou dan! 

Tot later!

E*

Pasen

Je zou haast vergeten
dat het gewoon Pasen is
weliswaar zonder geopende kerk
en zonder Paasvuur
maar wel gewoon Pasen

Schrijven

Goedemorgen!

Jawel....deze keer ben ik er weer vroeg bij! Het is heel vroeg in de ochtend, en ik ga lekker een paar uurtjes zitten schrijven. Gisteren ben ik ook veel bezig geweest met schrijven (in combinatie met archiefwerk; ik heb je al verteld wat een werk daar in zit, maar dat is het mij zeker wel waard). 

Op de foto is een 'koude' lucht te zien; droeg ik eergisteren nog sandalen, gisteren waren dat handschoenen, tijdens de fietstocht. 

Ik hoop dat je fijne Paasdagen hebt gehad, en ik hoop dat jij & je dierbaren in goede gezondheid verkeren. Deze keer een korte brief, omdat ik graag van start wil gaan met schrijven!

Doeg!

E*

Voorjaarsbloem

Had ik je deze al laten zien?
Volgens mij niet
Een van de eerste voorjaarsbloemen
in de achtertuin
Zo lieflijk! 

Bos

Licht in het bos

Ochtend

Het Zicht in de ochtend

De weg

De weg is licht

Groeten

Groeten uit Drente!