Weg

Goedenavond!

Ja, gisteren schreef ik 'goedeavond', maar ik heb het even opgezocht: het kan beiden. Aldus! Vanavond dus met de 'n' erbij. 
Ik moet in een keer denken aan de cliënte in de thuiszorg. Ze was toen bijna 100 jaar, maar nog heel kwiek. Als ik wegging zei ze altijd: "Kalm an en weer kommen!" Schrijf ik dat goed, op zijn Drents? Ik vond dat zo lief klinken, maar dat lag misschien ook aan het feit dat zij dat zei. 

Even betreffende de foto: je ziet dat de grond nu in mooie recht banen is omgeploegd. Van de week ging het nog alle kanten op met die weg, en nu ligt ie heel netjes kaarsrecht 'van A naar B'. Maar ja, dat is niet de praktijk: Corona is nog lang niet onder controle! 
Verder zie je dat het hard gewaaid heeft: opstuivend zand, rechts midden op de foto! 

Vandaag weer een zonnige dag, maar aanzienlijk kouder, en veel wind. Toch zeker wel mijn wandeling gemaakt. De bankjes van de Klencke waren een welkome onderbreking. Waarom!? Wel. Ik heb het verhaal van mijn boek (tot nu toe) opgenomen in geluidsfragmenten op de telefoon. Tijdens mijn wandeling beluisterde ik de fragmenten. En als ik dan een bankje tegenkwam, dan ging ik op het bankje zitten, om de feedback voor mezelf op te schrijven (want als je thuiskomt, weet je dat gewoon allemaal niet meer exact). 

Wel. Deze keer voor de verandering gewoon maar eens een kortere brief. Ik hoop dat bij jullie alles nog goed gaat en dat iedereen gezond is. We gaan met zijn allen terug naar de basis. Enne oh ja.....vanavond zitten we met zijn allen aan de buis gekluisterd, kijkend naar Boer Zoekt Vrouw. Dus 'hoe Nederlands wil je het hebben!?'

PS....de avond is allang begonnen, ivm het verzetten van de tijd. Dat zou ik bijna vergeten....totdat mijn Engelse vriend mij er in een appje op attendeerde. Oh ja...is ook zo! 

Mijn vriendin is vandaag 50 jaar geworden! Hoera! Gefeliciteerd! Ik heb gisteren met haar dochter in het dorp afgesproken, en een tas met cadeautjes overhandigd. Je zou bijna denken: het moet toch niet gekker worden, dat het allemaal zo moet. Maar het is toch echt de realiteit. 

Tsja....het is in een keer zo'n ander leven. Soms moet je echt even nadenken welke dag het is. En een ander moment waan je je op de vakantie in Normandië, een aantal jaren geleden. Want dat was immers de laatste keer dat we langere tijd met het gezin compleet waren. 
Wel. Ik zal vast niet de enige zijn, die dit soort dingen tegenkomt. 

Ik merk trouwens wel, dat ik niet meer 'overdreven ga zorgen'. Die tijd hebben we echt gehad. Amber wordt dit jaar 23 en Hugo 20. Dus me dunkt.

"Het ken wel weer een keertje Es," zou mijn vader zeggen. Met andere woorden: het is mooi geweest. Moeder met hart & ziel. Nog steeds natuurlijk. Maar dat overdreven zorgen hoeft gewoon niet meer. Zou ook niet goed zijn. Ze zijn volwassen ja. 

Fijne avond!

E*

PS Hessel kookt!