De zon gaat alweer bijna onder, als ik je deze brief schrijf. Apart, vind je niet!? Zoveel weken achter elkaar was het zo puur slecht weer. Regen, wind, kou....slechts nu & dan een zonnetje. En nu is het in één keer elke dag mooi weer, en zijn we aan huis gebonden!
Je snapt het gewoon nog steeds niet.
Wat mij ook bezighoudt, dat is dat het wel lijkt, alsof er 'twee werelden' zijn. Zolang we gezond zijn, zeggen we hé jongens, wat fijn zeg, al die vrije tijd & tijd voor elkaar. Maar word je in een keer ziek, dan is het wel andere koek. En moet je dan ook nog naar het ziekenhuis, dan ben je wel plotseling in een hele andere wereld beland. Dan zeg je echt niet meer hieperdepiep hoera wat fijn die vrije tijd.
Maar goed. Ik zeg dat alleen maar, omdat ik het belangrijk vind om mij dat bewust te zijn. En ondertussen koester ik dus het feit, dat wij gezond blijven. En dat we genieten van het mooie weer.
Momenteel luister ik naar een online muziekfestival van Radio 2. Wat een gezelligheid! Beetje Top 2000 gevoel ook wel. Ondertussen heb ik Wordfeud wat meer kunnen verkennen. Je bent helemaal niet aan het spelletje gebonden. Je kunt ook gerust af en toe een woord invullen, als het jou uitkomt. Ontzettend leuk dat ik vandaag nu ook aan het 'Wordfeuten'(schrijf ik dat goed?) ben met mijn moeder!
We hebben veel zorg om mijn vader, en dan is dit ook wel een leuke afleiding voor mijn moeder. Verder vind ik het natuurlijk leuk als zij ook de brieven leest. Ze worden beiden de komende maanden 83 jaar. Dus dat is een hele leeftijd.
Tijdens mijn wandeling 'Klencke rond' snoven mijn neusvleugels een zeer bekende en vertrouwde geur op. Dat is de geur van verse aarde. De boeren werkten op het land, en zodoende rook ik die verse aarde. Het is de geur die mij het meest verbindt met mijn vader.
Mijn vader was tuinder van beroep, en zodoende altijd in de weer met de bloemen in de verse aarde. Eens in de zoveel tijd moest de grond gefreest worden, en dan maakte papa standaard het grapje:
"Jongens, in de Bijbel staat 'Vreest niet', maar ik ga nu toch wel frezen hoor!"
Het is eigenlijk net als bij Hessel: je blijft gewoon lachen om zijn grapjes, ook al zijn het steeds dezelfde grapjes, die zich in de loop der jaren herhalen.
Zoiets heeft met liefde te maken; liefde voor de persoon, die de grapjes maakt. Aldus.
Nu: Danny Vera live op het festival op Radio 2.
Geweldig, toch!?
Wel. Dit was mijn brief weer. Geniet je avond en tot morgen. Doeg!
Ik ga nu verder met genieten van de muziek & zang!
E*
Geen opmerkingen:
Een reactie posten