Tweesplitsing

Hoi!

Ben ik weer e'm (dat is 'even', op zijn Drents). 
Wij wonen nu eigenlijk exact 24 jaar in Drenthe. Het was 24 jaar geleden ook mooi, zonnig weer, maar ijskoud. Dat vond ik juist heerlijk. Ik houd enorm van vrieskou met een zonnetje. Ik ben een winterkind; geboren in januari, als alles koud & guur is, maar er in de aarde veelbelovende dingen gebeuren. 

Zo'n zomerzon in vol ornaat; dat is teveel voor mij, te overwhelming omdat ik - juist ja - zélf al zo overwhelming ben (zegt men tenminste, maar het grappige is, dat ik daarnaast ook de rust zelve ben, ook dát zegt men...). 

Goed. We dwalen weer gezellig af. Wat ik wil zeggen. We wonen hier dus exact 24 jaar. En in al die jaren prijs ik ons nog steeds zo gelukkig, met 'de heide als achtertuin'. In vijf minuten ben je er! Ik heb er heel wat momenten doorgebracht, bezinnend op levensvragen, hardop pratend tegen mezelf (ja, dat is tegenwoordig ook legitiem, maar ik deed het 24 jaar geleden dus ook al). Dingen op een rijtje zetten: kleine, grote, levensgrote levenscrises....ik heb het allemaal meegemaakt, en die bomen op de Klencke zijn de stille getuigen. 

Maar wat ik dus zo apart vind: nu ben ik mij weer aan het bezinnen op een crisis, maar dan wel meteen een wereldwijde crisis! Hoe kán het! Ik kan het gewoon nog steeds niet bevatten. Maar het is wel echt heel verhelderend & helend, om - al wandelend - tot nieuwe inzichten te komen. 

Dus dan maak ik zo'n foto, over die 'tweesplitsing' (welke kant gaat het op, wat ga ik kiezen)en dan denk ik.....dit gaat dus nu even helemaal niet alleen over mijn eigen leven, maar we nemen meteen de hele wereld mee! 

Waar gaat het naartoe met de wereld? We staan - ja, in de héle wereld - op een tweesplitsing.....wat gaan we met zijn allen kiezen!? Ik ben echt een gigantische ras-optimist, en misschien is dat naïef, dat zij dan zo, maar het heeft me in mijn leven al ver gebracht. En ik kan zeggen ja, ik heb er vertrouwen in. Ik heb echt een oer-vertrouwen, dat er erg veel radicale, maar mooie veranderingen gaan komen in de wereld. 

Wel is er nog een heel cruciaal punt, waar ik niet uit kom: alle zieke mensen, ziek door Corona of door een andere oorzaak, alle mensen in de zorg, alle mensen die nu voor ons het werk doen....hoe gaat het er straks voor hun uitzien? Hoe gaan wij als maatschappij de taak op ons nemen, om hen op te vangen? En hoe gaan wij troost bieden aan de mensen, die een dierbare zijn verloren? En hoe gaan wij met zijn allen steun bieden aan alle mensen die in de problemen zijn gekomen met hun bedrijf/werk!? Het is natuurlijk onzin dat zoiets alleen van de overheid zou moeten komen. Het vraagt een gigantische ommekeer in de mentaliteit en solidariteit. 

Maar als dit goed wordt opgepakt wow....wat zal de wereld er dan mooi uit gaan zien!