Maan

Hoi!

Ben ik toch weer e'm. Begin ik weer over die rekencursus. Voor mij is dat een beetje symbolisch, als een soort tijdlijn (getallenlijn!) waarlangs dingen in de wereld bliksemsnel kunnen veranderen. 

De foto van Volle Maan maakte ik op 9 maart. Dat is dus drie weken geleden. Toen mochten we nog reizen. Die dag reisde ik naar Utrecht, voor de cursus. Ik had die dagen extra last van fysieke klachten (duidelijk als voorteken, zo zie ik het, want toen de quarantaine een feit was, kwamen de klachten tot rust). Ik zou na de cursus met mijn vriendin in Utrecht afspreken, maar was er gewoonweg te moe voor. 

Het is een loodzware vermoeidheid, alsof je letterlijk Atlas bent. Ik heb dat die dag heel sterk ervaren. Het was - zoals altijd - gigantisch druk op het station en op straat. Ik had echt het gevoel dat ik ongeveer als een vulkaan uit elkaar zou barsten. Nu ben ik natuurlijk ook allang niet meer gewend aan de stad. Zo vind ik het vreselijk, dat er in het centrum overal op straat camera's geplaatst zijn. Totaal niet relaxed. Het was wederom koud & ongezellig weer. Ik kwam helemaal verkleumd aan op school. 

Gelukkig was het een bijzonder boeiende rekenles, dus dat maakte eigenlijk zo'n beetje alles goed. Ik kon mijn vermoeiheid even 'parkeren', ook al stootte ik wel mijn waterfles om (en kapot, zo jammer, het was een verjaardagscadeau van Hessel). Dat kwam door spierklachten en problemen met coördinatie (die klachten verdwenen als sneeuw voor de zon, toen het Corona-probleem zich ook in Nederland expliciet openbaarde.....allemaal spanning dus, die zich uitte in het fysiek). 

Toen ik 's avonds uiteindelijk weer in Hoogeveen arriveerde, was ik als een kind zo blij dat ik bijna thuis was: alleen nog maar de bus. Fijn, even de ogen dicht. En ja hoor....ik viel weer eens een keer in slaap! Ik werd vlak voor Meppen wakker (een dorpje verderop), dus ik stapte snel uit. Geen enkel punt. Goed voor de klachten aan de voeten, om een stuk te wandelen naar ons dorp. 

Nou ja, en daar was ie dan: de Volle Maan. Je loopt een stuk door een soort van niemandsland van dorp naar dorp. Binnendoor is mooier, door de weilanden. Maar dat doe je natuurlijk niet, laat op de avond. Dan kun je beter langs de weg bijven lopen. Maar zo heerlijk prachtig, de avond in de Drentse boerenlucht. 

De foto is wel bewerkt hoor: ik heb er met het bewerken een lichtflits in gezet. Ik weet eigenlijk niet of je dit een Maan-corona kunt noemen; ik denk het haast van wel.

Aldus.
Dat was mijn verhaal.
Tot later! 
Geniet je dag!