Angst

Moi!

Ha, daar ben ik weer! Het is nu 13:00 uur. 
Mooie klassieke muziek op de radio. Vandaag nog niet gewandeld. 
Komt nog wel. 

Zojuist hoorde ik op het nieuws, dat je in Duitsland echt een gi-ga boete kan krijgen, als je met meer dan twee mensen de straat op gaat (met uitzondering van gezinnen). 
Mijn Duitse vriend verblijft gelukkig met zijn vrouw in een dunbevolkt gebied, met veel natuur. Alles Gute! 

Zoals je misschien wel merkt, volg ik weinig nieuws. Liever richt ik mij op (innerlijke) bezinning (iets wat ik natuurlijk normaal gesproken ook al doe). Zoals onze 'online-meditatie-juf' vanmorgen zo treffend zei: "Het is adequeaat en wijs om juist in deze tijd extra goed voor jezelf te zorgen." Wel. Dat doen we zeker!!

Hier is alles helemaal prima met de familie & ondergetekende. 
Net zoals Amber, ben ik erg druk bezig met het afwerken van al mijn projectjes (een leven lang, daar komt natuurlijk nooit geen einde aan).

Ik word altijd erg blij van brieven schrijven (dat wist je al). Wel. Ik heb net een pakketje klaar voor mijn Duitse vriend. Jawel. Met een kroontjespenbrief erbij ingesloten. Hoe kan het ook anders.
Verder gaat er nog een kroontjespenbrief naar mijn Zwitserse vriendin en Engelse vriend. 

Ik doe even heel interessant, alsof deze drie mensen ook daadwerkelijk buitenlanders zijn, maar dat is helemaal niet zo; 
ze zijn Nederlanders, die al jaren in het buitenland wonen.
Het zijn in de loop der jaren dierbare correspondentievrienden (en vriendin) geworden. En ook al zie je elkaar dan vrijwel niet 'live'....het diepgaande contact is er net zo goed wel. Dat vind ik toch echt wel een heel groot cadeau van Social Media, dat dergelijke contacten op deze manier mogelijk gemaakt worden. Voor mij is het een enorme verrijking in mijn leven. Dat komt natuurlijk ook omdat ik er juist ook van houd, op afstand te communiceren middels geschreven (getypte) taal. 

Vandaag heb ik een madeliefje voor je uitgekozen. Ik vond het zo hoopvol, om tijdens een van mijn wandelingen dit madeliefje tegen te komen! Nog even terug komen op Pema Chödrön: zij adviseert ons, om periodes van angst en onzekerheid zo lang mogelijk te laten duren. Ze zegt ook dat we er natuurlijk nooit echt aan zullen wennen, maar dat juist die periodes bij uitstek de mogelijkheid geven om te veranderen, grote projecten eens echt te gaan aanpakken. 

Ik heb het zelf aan den lijve ervaren in mijn leven, en ik kan het iedereen aanraden. Het is niet makkelijk, maar als je het desondanks toelaat in je leven, zonder in paniek te raken, dan moet je wel even door de branding heen, maar daarna denk je wow....het levert mij toch wel heel veel rust & innerlijke groei op! 

Uiteraard lukt je dat niet van de ene op de andere dag; het vraagt veel oefening en training, elke dag weer. Maar als je voor deze weg gekozen hebt, dan kan het je leven enorm verrijken. Dat is wat de Boeddhisten bedoelen met 'door het lijden heen gaan'. 

Marjolijn van de 'I am Academy' (de online-meditatie) zegt het ook. Ik heb nu vier meditaties gehad, maar ik merk nu al een enorme verandering. Wat ik vooral heel mooi vind, dat is haar les in vergeving. Vergeving van anderen, maar om te beginnen ook vergeving van jezelf. 

Niet meer zeggen van 'ik moet' of 'had ik maar' of 'dat doe ik verkeerd'. Nee. Gewoon afscheid nemen van die onzin. Dat is echt heel mooi om te ervaren! 

Goed. Ik laat het hierbij. Want het zijn grote onderwerpen, waar ik het over heb. En dus wil ik de brief niet te lang maken. 

Tot de volgende keer & dag! 

E*