Perfectionisme

1. 

   
   

   Hoi!

   
   

   Kijk toch eens even, wat heerlijk! Twee ijsjes van Talenti! 

   Amber riep gisteren naar boven: "Mama! Zullen we naar Talenti gaan fietsen?" Wel. Ik had geen beter plan kunnen bedenken. 

   Lekker in het weiland ons ijsje gegeten. 

   
   

   Het schijnt dat de Duitsers hier net over de grens geen Nederlands spreken, omdat ze geleerd zouden hebben dat 'het meteen goed' zou moeten zijn. Dat vind ik zo zonde|! 

   
   

   Ik begin hierover, omdat ik natuurlijk zelf ook heel perfectionistisch ben, en dit mij mijn hele leven parten zal blijven spelen. Zo heb ik nog steeds dagelijks die irritante vraag die ik mezelf stel: "Ben je wel nuttig genoeg bezig!?"

   Dat krijg je er nooit meer helemaal uit. 

   
   

   De app van Gijs heeft me nogmaals duidelijk gemaakt, dat je zo'n gedachte gewoon niet zo heel erg serieus hoeft te nemen. En dat het vooral ook goed is, om alternatieven te bedenken voor bijvoorbeeld dat drammerige 'ben je wel nuttig genoeg bezig'. 

   
   

   Dus laat die Duitse mensen vooral wél hakkerig Nederlands gaan praten met ons....al was het alleen al om het maken van contact! En laat ik vooral níet gaan teruglezen in mijn Kroontjespenbrieven van oeps, misschien staat er ergens een schrijffout, of een verkeerd woord, of een dubbele titel. Nee, nee, nee! Dat is namelijk helemaal niet realistisch! Waarom niet? Omdat je een écht kroontjespenbrief later ook niet meer kunt controleren. Want dan is ie namelijk allang verstuurd. Of je moet op bezoek gaan bij de afzender. Maar dan nog. Dat is onbegonnen werk. En dat hoeft ook niet.

   
   

   Sta jezelf vooral toe om nieuwe dingen te leren & ontdekken. Daar is het leven juist voor bedoeld: het gaat om ons leven zélf - ja, hóe we ook aanklooien - en het gaat vooral níet om het lintje dat we eventueel bij onze dood zouden krijgen (want dan ben je wel mooi te laat). 

   
   

   Dus....ik weet niet of jou iets is opgevallen......ik heb namelijk deze tekst onder de foto uit de centreer-stand gezet (had ik veel eerder op kunnen komen natuurlijk, maar dat maakt toch verder helemaal niet uit!?). Dus dat lijkt mooier!

   
   

   Zo ook met het proces rond mijn boek(en). Ik ga mijn boek gewoon lekker uitgeven in eigen beheer en het hoeft gewoon lekker helemaal niet perfect te zijn, aangezien ik dan weer een reden heb om gauw een nieuw boek uit te geven, dat dan ook weer niet perfect is, en dan komt er weer een nieuw boek, enz enz. Net zoals het leven zelf dus: in en met je boeken klooi je maar wat aan, en als je dan na zo'n boekenreeks een lintje krijgt, dan is dat mooi voor aan de muur, maar daar is dan meteen alles wel zo'n beetje mee gezegd. 

   
   

   Fijne dag & weer zon vandaag (we boffen weer)!

   
   

   E*