Hoi hoi!
Ja eindelijk.....daar is ze weer! Ik wil echt weer vaker gaan schrijven, en het liefst weer dagelijks. Want dat gaf zo'n fijne structuur aan de dag! Tsjonge zeg, die Corona-tijd.....ik kijk er nu alweer heel anders naar. Maar het onwerkelijke gevoel is nog steeds niet weg. Hoe is dat voor jou? Ik heb je zoveel te vertellen! Ja, hihi....het voelt ook wel een beetje als een dagboek. Ik weet gewoon niet zo goed waar te beginnen.
Nou ja, komt vanzelf, als ik weer elke dag ga schrijven. Rustig aan maar! Niks geen grote veranderingen ofzo, maar voor mijn gevoel zit ik echt wel in een enorme ontwikkeling. Herken jij dat? Heb jij dat ook? Als gevolg van die totaal andere levensstijl, gedurende de afgelopen maanden?
Wel. Ik ben weer in de draaimolen gesprongen zogezegd. Wat bedoel ik daarmee? Weet ik niet. Dat beeld kwam in een keer in me op. Zo'n draaimolen die de kinderen zelf moeten draaien, en waar kinderen dan naar behoefte wel of niet op kunnen springen, om mee te draaien. Spring je niet, dan is het ook goed, maar dan draai je dus niet mee. Zoiets. En dat springen, dat is dan nog wel een dingetje. Om je dan weer over die drempel te zetten. Van kom, ik spring weer op de draaischijf (want dat is het in feite, gewoon een draaischijf, ik herinner het mij van de draaimolen in de speeltuin in Kwintsheul, heel lang geleden). En als je er dan eenmaal weer staat (een beetje wankelend, want hij draait natuurlijk gewoon verder) dan zeg je kom, mooi, we gaan weer door naar het volgende, de stap is weer gezet!!
Meegaand een fotootje van Delft. Papa ligt al een paar weken in het ziekenhuis. Ik bezoek hem elk weekend, op een zaterdag of een zondag. Hij gaat in krachten wel achteruit. We hebben fijne gesprekken. Elke dag komt er iemand van de familie: een van de kinderen, of mijn moeder. Het is natuurlijk intensief, maar geeft anderzijds ook bijzondere momenten.
Wel, tot later & fijne dag!!